Οικολογία - Φύση ή οικονομική επιβίωση;

Θυμάμαι ακόμα τις μέρες πρίν ακούσουμε για το global warming. Τότε μας απασχολούσαν ασήμαντα θέματα όπως οι διοξίνες και τα organophosphates, αλλά τώρα πλεόν είδαμε το λάθος του σκεπτικού μας, και μας απασχολούν μόνο σοβαρά θέματα, όπως το άν έκλασαν λίγο παραπάνω οι αγελάδες μας. Γιατί βλέπετε οι αγελάδες κλάνουν μεθάνιο, που είναι "αέριο θερμοκηπίου", και θα υπερθερμάνθει ο πλανήτης και θα πεθάνουμε όλοι, Παναγία μου, πρέπει αμέσως να αρχίσουμε να χρησημοποιούμε Πυρηνική ενέργεια, είναι το μόνο που μας σώνει, το μόνο σας λέω, αλλοιώς χαθήκαμε, χαθήκαμε...

Τα παραλέω, έ;

Κι όμως κάτι δεν πάει καλά στο κράτος της Δανίας, και σαφώς κάποιον λάκο έχει η φάβα. Και για να εξηγηθω, μιλάω για το φαινόμενο όπου η δήθεν οικολογία ξεφεύγει και γίνεται καταστρφολογία με μοναδικό σκοπό την επιβίωση του ανθρώπου και στον διάολο να πάνε όλα τα άλλα.

Ας αρχίσουμε με μιαν υπόθεση εργασίας οτι η άνοδος της θερμοκρασίας του πλανήτη οφείλεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ σε ανθρώπινους παράγοντες.
(Αργότερα ελπίζω να δείξω οτι αυτό μπορεί και να μην είναι έτσι, αλλά just for now, έτσι να είναι όλοι ευχαριστημένοι, ας πούμε οτί για όλα τα αέρια θερμοκηπίου, θερμάνσεις και όλα τα συνάφη φταίμε αποκλειστικά εμείς (και οι αγελάδες μας φυσικά, με τους άκρατους σφυγκτήρες τους))

Και ανεβαίνει η θερμοκρασία, και λοιώνουν και οι πάγοι, και νάσου και καταποντίζονται μερικές παραθαλάσσιες πόλεις. Και ρωτάω: Είναι η "οικολογική" λύση η χρήση της πυρηνικής ενέργειας; (Ρωτάω επίσης γιατί βλέπω οτι οι πυνηνικές έςχουν λυσσάξει πια θα πρωτοδείξει τί σωτήρια λύση προτείνουν για την ταλαίπωρη ανθρωπότητα).

Εγώ το βλέπω έτσι: Οι συνέπειες τις ανόδου της θερμοκρασίας ΔΕΝ είναι περιβαλοντολογική καταστροφή! Τέτοιες θερμοκρασίες έχουν ξαναυπάρξει (συχνά) και είναι μάλιστα ό,τι το πιό φυσικό, και ας τις προκαλέσαμε εμείς (λέμε) αυτην την φορά.
Ενδέχεται βέβαια να υπάρξει μια μεγάλη οικονομική ζημιά, και κόστος σε ανθρώπινο πόνο, εγκατάλειψη παλιών πόλεων και λοιπά, αλλά, επαναλαμβάνω η ζημιά είναι κυρίως ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ και ΟΧΙ περιβαλοντολογική. Δεν δηλητηριάζεται τίποτα με μια μικρή άνοδο των υδάτων.

Μια υπεύθυνη ανθρωπότητα, αντιμέτωπη με αυτό το ενδεχόμενο, ακόμα και αν ΔΕΝ ήταν της δικής της δημιουργίας, απλά μετακομίζει στα λίγο πιό ψηλά, χτίζει καινούργια και αφήνει τα παλιά να βυθιστουν. ΔΕΝ καταφεύγει σε μια μορφη ενέργειας της οποίας τα απόβλητά δεν έχει ΚΑΜΜΙΑ γνώση ως προς τί ια τα κάνει, και τα οποία θα υπάρχουν για εκατομύρια χρόνια (που λέγαμε προηγουμένως για σκουπίδια). Όταν η καλύτερη λύση που μπορεί να προταθεί είναι να τα θάψουμε κάμποσα μέτρα μεσ'στην γη, ή ακόμα καλύτερα να τα ξαποστείλουμε στο διάστημα (διαπλανητικός σκουπιδότοπος δηλαδή) εγώ βλέπω ανθρώπους που αγαπάν να βρωμίζουν.

Και θα μου πείτε, μα δεν είναι η πυρηνική ή μόνη λύση, υπάρχουν και οι εναλλακτικές λύσεις, θα σας πώ ναι, υπάρχουν, αλλά μην είσαστε χαϊβάνια, όσο έχουν δύναμη το λόμπυ των πυρηνικών, τα άλλα δε έχουν ελπίδα να δουν το φώς της ημέρας. Ούτε για αστείο.

Φυσικά υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις. Όταν ο Diesel επέδειξε την πρώτη μηχανή του, για καύσιμο είχε το σπορέλαιο. Τώρα για να βγάλουμε τόσο σπορέλαιο, θα πρέπει να φυτέψουμε κανναβούρι, είναι το μόνο φυτό που αναπτύσεται αρκετά γρήγορα, άσε που θα είχε και καυσαέρια που θα χαιρόσουν να εισπνέεις. Το βλέπετε να γίνεται σύντομα; Θα τό άφηναν τέτοιο πράγμα οι εταιρίες ορυκτών πετρελαίων; Εδώ στην Αγγλία, που υποτίθεται οτι είμαστε προοδευτικοί, δεν μπορείς να βάλεις ούτε έναν ανεμόμυλο χωρίς να γίνει ολόκληρο νταβαντούρι για το πόσο "αντιαισθητικοί" είναι, κι ας είναι από τα όμορφα κατασκευάσματα που έφτιαξε ποτέ ο άνθρωπος.

Άλλα για εμένα ακόμα πιο μεγάλο πολιτικό-οικιολογικό ζήτημα είναι η ανεξαρτησία από το κοντρόλ των μεγάλων παραγωγών. Θα το θεωρούσα προτιμότερο να έχει κάθε γειτονιά, καθε σπίτι, γιατί όχι, δικό του καυστήρα/γεννήτρια (έστω και ξύλου αν και υπάρχουν πολύ πιο καθαρές επιλογές) και δικό του ανεμόμυλο, και ας λοιώναν οι μισοί Πολικοί Πάγοι. Είναι πιο "οικολογικά" ορθόν να ξαναμπούμε στο λούκι των πυρηνικών που ακόμα δεν ξέρουμε τί να κάνουμε με το προηγούμενο batch από τα απόβλητα; Να υποχρεωνόμαστε να πληρώνουμε ακρίβη ρυπαντική ενέργεια, όταν θα μπορούσαμε να έχουμε σχεδόν τσάμπα ανανεώσιμη;

Για αυτό υποπτεύομαι όλην αυτην την υπόθεση με το global warming. Ξαφνικά, εκει που ποζάραμε οικολογία νά σου και το ζήτημα ξαναέγινε το τομαράκι μας, και πάση θυσία να κάνουμε ό,τι μπορούμε να το σώσουμε (αρκεί να μην είναι τίποτα αληθινά οικολογικό). Και όχι μόνο αυτό, αλλά τις ΑΛΗΘΙΝΑ οικολογικές λύσεις ξαφνικά μας τις παρουσιάζουν σαν τον "Εχθρό".

Και οι μεγάλες εταιρίες, αυτές που παλιά άκουγαν οικολογία και στρίβαν, παραδόξως είναι πρώτες και καλύτερες σε προθυμία να βοηθήσουν. Άλλα επίσης, με την τεράστια προσοχή που έχει εστιαστεί στα... μεθάνια και σε εκείνον τον φριχτό φονια, το πανάθλιο διοξίδιο του άνθρακος, κάποιες παλιες εκκρεμότητες με κάτι τοξινούλες αλφα-άλφα έχουν ξεχασθεί σχεδόν εντελώς. (Όχι, σοβαρά, πόσα άρθρα για global warming διαβάσατε φέτος, και πόσα για αληθινή ρύπανση).

Πάση περιπτώσει, εδώ τελειώνει και η υπόθεση εργασίας μου (οτι είμαστε αποκλειστικά υπέυθηνοι για τα αέρια θερμοκηπίου). Για όσους αγαπάνε το αυτομαστίγωμα, τα υπόλοιπα νέα δεν είναι καλά. Sorry boys and girls, να ξαναενταχθείτε στην Καθολική εκκλησία, οπού και ανήκετε. Βάσει γεωλογικών στοιχείων που έχω, και ελπίζω σύντομα να παρουσιάσω σε συνοπτιή μορφή, φαίνεται οτι η γή περνάει (τουλάχιστον μέσα στην τελευταία γεωλογική περίοδο) ταχτικούς κύκλους θέρμανσης και ψύξης. Το περίεργο είναι οτι οι περίοδοι θέρμανσης φαίνονται να είναι πολύ σύντομοι με σημαντικές αυξήσεις μέσα σε εκατό μόλις χρόνια, που ακολουθούνται από μακρές περιόδους ψύξης πολλών χιλιάδων ετών.

Όπως το βλέπω, δεν αποκλείεται καθόλου να βρισκόμαστε σε περίοδο θέρμανσης, που να έχει πολύ πιο λίγο να κάνει με εμάς από ό,τι θα θέλαμε να νομίζουμε. Δεν λέω οτι δεν βάζουμε και εμείς το χεράκι μας. Ούτε λέω οτι δεν πρέπει να έχουμε πιο συνετές πρακτικές όσον αφορά την ατμοσφαίρική ρύπανση. Αλλά οπωςδήποτε μου φαίνεται να υπάρχει ένα γερό στοιχειάκι ύβρεως άμα νομίζουμε οτι μπορούμε να ελέγξουμε κάτι που και μόνο με ένα μικρό ηφαιστειάκι αύριο θα άλλαζε αυτοστιγμή η σύσταση της ατμόσφαιρας (και αν το ηφαίστειο ήταν μεγάλο, σαν την Κρακατόα, να δείς που θα παρακαλάμε και για λιγο θέρμανση της ατμόσφαιρας μια και ο ήλιος θα έχει σκιαστεί).

Γιατι τελικά μάγκες και μαγκήτισσες, δεν ξέρω αν σας ξέφυγε, αλλά το διοξίδιο του άνθρακος ΔΕΝ είναι ρυπαντική ουσία, είναι κύριος παράγον στην ισορροπία του βιωτικού μας συστήματος, και έχει κάποια αρκετά μεγάλα περιθώρια ως προς την συμβολή του στην σύσταση της ατμόσφαιρας.

Καί σε όποιον έχει σοβαρό πρόβλημα με το πόσο παράγει ο ίδιος, του συνιστώ αμέσως να πάψει να αναπνέει! ΜΟΝΟ έτσι βοήθαει την κατάσταση. Ίδιως αν είναι να μου φέρει τις πυρηνικές έτσι, through the back door. Απλά, σταματήστε να αναπνέετε. Τώρα, αμέσως! Άντε μπράβο...

kkk - Η φωνή της Πεφωτισμένης Δεξιάς ;-)

Πάλι δεν κατάφερα να πάω φέτος, γμτ...

Λέγεται οτι είναι η μεγαλύτερη επίπεδη επιφάνεια της γης. Μπορείς άνετα να οδηγήσεις προς οποιαδήποτε κατεύθυνση με 130 χλμ. την ώρα, και το σημερινό ρεκόρ ταχύτητας (κάπου 1200 χλμ/ωρα) εκεί επιτεύχθηκε από ένα αυτοκίνητο με δυό κινητήρες jet (Όταν ο διάολος δεν έχει τί να κάνει γαμάει τα παιδιά του).

Είναι επίσης δημοφιλέστατο σημείο ανάμεσα στους ερασιτέχνες κατασκευαστές πυραύλων, φαντάζομαι οτι η καθαρη ατμόσφαιρα της Ερήμου των Μαυρων Βράχων (Black Rock Desert), θα επιτρέπει στα τηλεσκόπιά τους να παρακολουθούν εύκολα την πορεία των κατασκευών τους.

Αλλά μια φορά τον χρόνο, για μια εβδομάδα αρχές Σεπτεμβρίου, συμβαίνει εδώ κάτι το μοναδικό. Από όλες τις άκρες τις Αμερικής (και όχι μόνο) συναθροίζεται εδώ ένας μεγάλος αριθμός εναλλακτικων τύπων για το περιβόητο πλέον φεστιβάλ του Burning Man.

Μεγάλο μέρος της έκταση της ερήμου (πρόκειται για καλυμα πολύ ψιλής άμμου επί την βράχων του υποστρώματος - και εφιάλτης λάσπης τις λίγες φορές που βρέχει) μετατρέπεαι στην μεγαλύτερη εντελώς προσωρινή πόλη-κατασκήνωση του κόσμου - το Black Rock City.

Αυτό το τονίζουν πάρα πολύ οι οργανωτές, και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που να παραμένουν μέχρι και για έναν μήνα μετά το φεστιβάλ να μαζεύουν το ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ σκουπίδι. Και λέμε το ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ. Σε βαθμό που να απαγορεύονται στο φεστιβαλ ακόμα και φτερά (feather boas) για τα μικροσκοπικά χνούδια που αφήνουν, και το "glitter" (αυτα τα μικροσκοπικά χρωματιστα μεταλλικά διακοσμητικά, με τα οποία στολίζονται άνθρωποι και χώροι.
Μεγάλο μέρος του point του φεστιβαλ είναι όταν τελειώσει να μην μπορεί κανείς να δει ίχνος του (ακου τα talos, που μου παραπονιέσαι για τον Σχινιά!)

Τό άλλο κύριο σημείο τοι ήθους του Burning Man είναι η αυτάρκεια. Εννοείται οτι στην μέση της ερήμου δεν υπάρχει τί-πο-τα. Όλα όσα χρειάζεσαι για να επιβιώσεις μια (δραστήρια) εβδομάδα στην μέση της Αμερικάνικης Σαχάρας, νερό, τροφή, καύσιμα, τα πάντα (πρίν αρχίσουμε καν να μιλάμε για τα αξεσουάρ του καθ'αυτού φεστιβάλ) πρέπει να τα κουβαλήσεις μαζί σου. Άν κάνεις καμμιά μεγάλη γκάφα, η πιθανότητα να πεθάνεις δεν είναι ακριβώς αμελητέα. Το εισητήριο του φεστιβάλ είναι ίσως το μόνο στον κόσμο που έχει τυπωμένο με μεγάλα γράματα προειδοποίση οτι «Συμμετέχντας αναγνωρίζω οτι φέρω πλήρη ευθήνη για τη ζωη μου, η οποία μπορεί να τεθεί σε κίνδυνο, και αναλαμβάνω πλήρη υπευθυνότητα για αυτό.»

---

Ωραία, θα μου πείτε, σας έπεισα, και πού μπορείτε να βγάλετε εισητήριο για του χρόνου; Α, ναί, και τί ακριβώς κάνουν όλοι αυτοί οι μουρλοί για μια βδομάδα σε συνθήκες που θα το σκεφτόσουνα πολύ να περάσεις έστω ένα πρωινό;

Ε, είναι λίγο δύσκολο να περιγράψεις τί γίνεται αν δεν το έχεις δει ο ίδιος, και μια και δεν το έχω δει, οι όποιες περιγραφές μου θα είναι ανεπαρκεις.

Μπορούμε να πούμε οτι ξεκίνησε από μια παρεά μοτοσυκλετιστών που καναν ετήσια εκδρομή στην πλάζ in the 70s, και στο τέλος, για πλάκα, καίγαν μια ανθρώπινη φιγούρα, κάτι σαν παλιά παγανιστική τελετή, αλλά πιο χαβαλέ.

Τώρα πώς έγινε και το έθιμο πήρε τόση φόρα, πού πρώτον αναγκάστηκαν να πάνε από την πλάζ στην έρημο, και δεύτερον έγινε το μεγαλύτερο alternative happening της Αμερικής, θα σας γελάσω αλλά μπορείτε να το φανταστείτε... Λέγεται οτι συν τοις άλλοις, το καρναβάλι αυτό είναι και έκθεση τέχνης, και οι κατασκευές και οι επιδείξεις που γίνονται εκεί είναι το κάτι άλλο. Νομίζω οτι πρόπερσυ είχαν κουβαλήσει τα δυό μεγαλύτερα λέηζερ στον κόσμο για να κάνουν το son-et-lumiere τους. Η υψηλή τεχνολογία (εφαρμοσμένη από χιποειδής τύπους είναι εμφανής παντού, και όπως να το κάνουμε όλο κι κανα τσιγαριλικι (ή δεκα) στρίβονται). Η έρημος έχει πολλά μυστικά...

Με λίγα λόγια ο καθένας κάνει το δικό του, την μούρλια του, την μόστρα του (μικρής ή μεγάλης κλίμακας) και όπου βγει. Η τελετή του καψίματος παραμένει και ο Man είναι κάθε χρόνο όλο και πιό μεγάλος και εντυπωσιακός. Το τοπίο είναι γεμάτο μηχανές cross, και φαντάζομαι οτι θα μοιάζει λίγο με Mad Max on acid. Ακούσα και κάτι για ένα απόσπασμα 3000 (ναι, τριών χιλιάδων) γυμνόστυθων αμαζώνων bikers, αλλα μπορεί και να ήταν μόνο η φαντασία μου... αλλά δεν νομίζω. Όλα τα περιμένεις στο Burning Man.

---

Η φετεινή γιορτή είχε το ιδιαίτερο οτι συνέπεσε με την Katrina. Φαντάζομαι οτι κάποιες από τις standard issue πολιτικά ορθες Κατίνες (ή να πώ Κατρίνες) θα είχαν αρχίσει τα γνωστα τους... "Πώς μπορείτε να κάνετε πάρτυ όταν το έθνος έχει πληγεί από τέτοια καταστροφή, μπλα, μπλα...". Κα΄τι τέτοια φαντάζομαι θα ήταν η αφορμή, και είδα αυτήν την απάντηση που μου άρεσε. Βασικά, λέει ο τύπος, σε στιγμές απελπισίας, και όπου χάνεται το ήθος, τίποτα δεν τονώνει τον κόσμο περισσότερο από γνήσιο γιορτασμό - "celebration" που λένε, γιατί η Ελληνική λέξη δε φτουράει εδώ, μου φαίνεται...
Και στο κάτω-κάτω μόλις άκουσαν για το Κατρίνα, οι άνθρωποι του ΒΜ ανταποκρίθηκαν με σαφώς περισσότερο σφρίγος από οτι, ας πούμνε, η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση.

Ο πιστιρικάς μου μου λέει: Μη στενοχωριέσαι, του χρόνου θα πάω εγώ με τους φίλους μου, αν θες σε παίρνουμε μαζί... (Ησύχασα λοιπόν, ας φροντίσει κάποιος άλλος τη βενζίνη για μια φορά)

Μέσα στο πένυμα και της αντικειμενικότητας και της αυτάρκειας, δεν δίνω λίνκς για το ΒΜ, είμαι σίγουρος οτι ο καθένας που ενδιαφέρεται θα βρεί αυτά που του κάνουν.

Just when I thought I was out... they pull me back in again!

Όταν άρχισα, ειχά πει να μην γράφω πολιτικά στο μπλόγκ.

Για ποιόν λόγο (σκέφθηκα τότε) - τα έχουμε ξεπεράσει πια - και εξ άλλου εδώ και καιρό το παιχνίδι παίζεται αλλού.

Το γεγονός οτι δεν υπάρχει (και ούτε πρόκειται να υπάρξει στο προσέχες μέλλον) ουσιαστική πολιτική επιλογή ανάμεσά στα κύρια παγκόσμια κόμματα, κάνει την πολιτική ακόμα πιο βαρετή από ό,τι ήταν ήδη (και για εμένα πάντα ήταν).

Όταν στις Βρετανικές εκλογές του 2001 η Thatcher υποστήριξε, έστω και σιωπηλά, τον Blair, και εις βάρος μάλιστα του Συντηριτικού υποψήφιου, έπρεπε πια να το καταλάβουν όλοι. Και διεθνώς το ίδιο γινόταν παντού. Και μη μου πείτε οτι στην Ελλάδα θα υπάρξει η παραμικρή διαφορά αν έχει ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ. Όσο για τους υπόλοιπους, απλά για γέλια. (Δηλαδή και τα κύρια κόμματα για γέλια, εδώ που τα λέμε, αλλά νά που τα καταφέρνουν και γίνονται κυβερνήσεις!)

Δεν θα με πολυέννοιαζε, ούτως ή άλλως, αλλά ἐχουμε και αυτόν τον Blair με την γλώσσα του τόσο βαθειά χωμένη στον κώλο του Bush, που η διχαλωτή γλώσσα του πρώτου να φαντάζει για τριπλή.

Και σαν συνέπεια, ακούμε ξαφνικά εδώ, στην Χώρα της Ελπίδας και της Δόξας μουρμουρίσματα για την εφαρμογή Αμερικάνικων συστημάτων: Τί για ταυτότητες από τη μιά (ενώ είμασταν από τις λίγες ώρες που μέχρι τώρα δεν είχαμε υποκύψει σε αυτήν την λαίλαπα του Ναπολεωνικού φασισμού), τί για ιδιωτικοποίηση του NHS (Αγγλικου ΕΣΥ) από την άλλη, τί για επαναποινικοποίηση της ι.χ. της φούντας, για να μην στενοχωριέται ο George - Πώς γίνεται ο κύριος σύμμαχός του στον πόλεμο εναντίον του Ιράκ να μην είναι και σύμαχος στον ΑΚΟΜΑ πιο ηλήθιο Πόλεμο Εναντίον στα Ναρκωτικά (που κάθε άλλο είναι, εδώ που τα λέμε - πρώτοι οι έμποροι προσεύχονται ποτέ μην σταματήσει) άλλα το αφήνω για άλλο post.

Τέσπα, ας μην βγάζω άλλη χολή, αλλα ομολογώ οτι δεν βλέπω λύση εν όψει.

Κάποια Μη-Κυβερνιτική Οργάνωση ίσως, έτσι για να κυνηγάει ζητήματα δικαιωσύνης και ελευθερίας όταν τα παραχέζουν οι κυβερνήσεις καλό θα ήταν να υπήρχε, αλλά ούτε αυτό το βλέπω να γίνεται αύριο. Και ο Καζαμίας μου συνιστά να προετιμαστούμε όλοι για γερό παραχέσιμο των διαφόρων μικρό-δεδομένων που κατα κάποιο τρόπο θεωρούσαμε έτσω ψιλο-ιερά, και τεκμήρια της μέχρι τώρα εξέλιξης του πολιτισμού μας.

Δεν νομίζω οτι αυτό θα γίνει απότομα. Ένας από τους πανατχού παρόντες management consultants, ονόματι Charles Handy είχε επισημάνει οτι άν βάλεις έναν βάτραχο σε μια κατσαρόλα και αρχίσεις να ανεβάζεις την θερμοκρασία σιγα-σιγά, ο βάτραχος δεν θα προσπαθήσει να βγεί, αλλά θα βράσει ζωντανός [sorry j95 :) ], ενώ φυσικά, αν τον ζεστάνεις απότομα θα κοιτάξει να ξεφύγει όπως μπορεί. Καπώς έτσι συμβαίνουν τα πράγματα και τώρα. Να περιμένετε σύντομα την επανερμηνεία λόγων όπως του Τζέφερσον - "Τιμή της ελευθερίας είναι η αιώνια επαγρύπνηση" και του Φρανκλίνου - "Αυτός που συμβιβάζει την ελευθερία του για χάριν της ασφάλειάς του, δεν αξίζει ούτε την μεν ούτε την δε".

Για αυτό λέω, νά, έτσι, κάποια οργανωσούλα να τους γίνεται στενός κορσές όταν τα πράγματα ξεφεύγουν εντελώς - τί Greenpeace και τρίχες για το περιβάλον, το περιβάλον μια χαρά είναι, εμάς ποιος μας γλυτώνει; Κι αν έχει κανεις καμμιά καλύτερη ιδέα, όχι, ας την πεί...

Είναι, δηλαδή, να μην τολμίσεις να κοιτάξεις αλλού προς στιγμήν.

Εκεί πού έλεγα (γύρω στο '85) οτι εντάξει τα πράγματα, κινούνται σε καποια ευθεία, από εδώ και πέρα είναι ζήτημα μόνο να δώσουμε σημασία σε κάποιες λεπτομέρειες, ξαφνικά γυρνάει όλη η υπόθεση και βλέπουμε σήμερα να απειλούνται ακόμα και τα βασικότερα. Προσωπικά I blame εκείνο το ηλήθιο sitcom, το Friends ("Φιλαράκια", ή όπως αλλοιώς το λέτε εκει κάτω στο Μπουζουκισταν). Και πάω στοίχημα οτι σας αρέσει κι όλας, χεχε. Αλλα σαν αποσταγμένη ουσία της αποχαύνωσης, δεν νομίζω να βρείτε τίποτα καλύτερο. Ακόμα και μετα την 11/9 θα δυσκολευόσουνα να καταλάβεις σε ποιά πολή υποτίθεται οτι ζούσαν αυτα τα δισδιάστατα μανεκενουδάκια.

Τελικά πρέπει όντως να έχεις μια κάποια ηληκία για να καταλαβαίνεις τους κύκλους της ανθρώπινης "εξέλιξης" (ο θεός να την κάνει εξέλιξη, δηλαδή - la plus ca change, κλπ, κλπ), κάτι που δεν το πίστευα όταν ήμουνα πιο νέος.

Ίσως κι εγώ δεν το πρόσεξα, γιατί σε έναν από τους κύριους τομείς των ενδιαφερόντων μου η Αμερική παραμένει, ακόμα και σήμερα, η πιο ελεύθερη χώρα στον κόσμο. Και για να μην παπαγαλίζουμε τις μαλακίες του πολιτικα-ορθού-δήθεν-αριστερίζοντος τύπου πρέπει πάλι να αναγνωρίσουμε οτι σε ορισμένα πράγματα κρατάει ακόμα την πρωτια: Mainstream καυστικό χιούμορ (Simpsons, South Park), Internet, οπλοκατοχή, και πολλά, πολλά, άλλα...

Δεν απελπίζομαι, όσο κι αν τσατίζομαι, αλλά νομίζω οτι τα εξωφρενικά ευτράπελα που μας πολυορκούν πλέον καθημερινά είναι το αληθινό wake up call, για τους νοήμονες ανθρώπους του σήμερα. Καί όποια μορφή και να πάρει η "αντίσταση" σε αυτήν την απειλητική παγκοσμιοποίηση της ηληθιώτητας, θα πρέπει να είναι έξω από τα παλιά πλάισια της «δεξιάς-αριστεράς», «κουλτουριάρικων-λαϊκών», «ένθεων-άθεων» και τα ρέστα.

Και οτι θα πρέπει να υπάρξει, να είστε σίγουροι οτι θα πρέπει, γιατί η άλλη πλευρά είναι καλά οργανωμένη, και σαρώνει ήδη. Ή είναι ακόμα κανείς που δεν το πρόσεξε;

Η Εθνική Γιορτή του Θετικισμού!

This post in English

Σήμερα είναι η 183η επέτειος της Ανεξαρτησίας της Βραζιλίας.

Γενημένη μέσα σε μια ατμόσφαιρα οραματικού θετικισμού, είναι η μόνη χώρα που φέρει τις λέξεις «Ταξη και Πρόοδος» στη σημαία της, και τις εννοεί, έτσι όπως πρέπει να εννοούνται.

Το αθώο και naif θετικιστικό μοντέλο της ανθρώπινης εξέλιξης (Ημιάγριος - Παγανιστής - Χριστιανός - Θετικιστής) ταίριαζε διάνα με την Ευρωπαϊκή αντίληψη για την Νότια Αμερική. (Ινδιάνοι Αμαζονίου - Απόγονοι Ίνκας κλπ - Κονκισταδόροι - Νέο Καθεστώς)

Υπήρχε τόπος για όλες τις αντιλήψεις, με Βασίλησσα την θετικιστική άποψη, patronising the shit out of all the others, in order. Όποιος δεν ξέρει από θετικισμό, δεν χάνει τίποτα να διαβάσει για την ζωή του Auguste Comte - μακράν η πιό καλή σύγχρονη περιγραφή του πώς γεννιέται μια θρησκεία! :D

Γιορτάζοντας την επέτειο σήμερα, αφιερώνω αυτό το πόστ

1) Στην μνήμη του Στρατηγού Rondon (διαβάστε το όπωσδήποτε!), του μεγάλο εξερευνητή και φιλειρινιστή που πρώτος υπεραμύνθηκε τους Ινδιάνους, δίνοντας την εξής εντολή στους άνδρες της Ινδιανικής Υπηρεσίας του: "Morrer, se for preciso; matar nunca!" («Αν χρειαστεί, να πεθάνετε, αλλά ποτέ μην σκοτώσετε!»).
Γενικά υποκλίνομαι σε όσους μπορούν να δείξουν μεγαλύτερη μεγαλοψυχία από νομίζω οτι θα μπορούσα να δείξω εγώ, υπό τις ίδιες συνθήκες. Στην θέση τους θα κυκλοφορούσα με Gatling.
Όποιος θέλει μια καλή συνοπτική αναφορά για τα Ινδιάνικα δρόμενα, προτείνω Die If You Must

2) Στους αδελφούς Βίλλας Μπόας, τους σύγχρονους συνεχιστές του Ροντον, και προστάτες άγιους της Ανθρωπολογίας.

3) Στους σκλάβους που επινόησαν την Angola Capoeira, την μόνη πολεμική τέχνη που ασκείται τραγουδόντας και χορεύοντας, και που είναι η ίδια η έκφραση της ψυχής της Βραζιλίας.

4) Στις εξαιρετικές Βραζιλιάνικες σάτιβες.

5) Στον Βραζιλιάνικο κινηματογράφο, που παράγει (και θα παράγει) αριστουργήματα, και κάνει τον κόπο να πας στο σινεμά να αξίζει...

6) Στην Iemanjá, θεά της Ψυχής και του Οκεανού.

Σήμερα, ο κυνικός συγγραφέας του παρόντος ψηφίζει Θετικισμό (δαγκωτό), και υψώνει το ποτήρι του σε αυτήν την χώρα, που κατάφερε να ζωντανάψει μια θεωρία που αλλοιώς θα ήταν καταδικασμένη στα πλέον σκονισμένα αρχεία κάποιας σκοτεινής, απόμακρης βιβλιοθήκης...