Staying Power
Προχθές έδειξε η τηλεόραση την υπόθεση των McLibel 2.
Είχα δει ένα σχετικό ντοκυμαντέρ παλιότερα, αλλα σκέφτηκα οτι καλή θα ήταν μια υπενθύμιση, και κάθησα μπρος στο χαζοκούτι. (Αληθεια, με όλα αυτά τα blog, κλπ, βρίσκετε και σεις οτι δεν βλέπετε σχεδόν καθόλου TV, πια;)
Τελίκα, από ο,τι καταλάβα, αυτό που είδα πρέπει να ήταν
το καινούργιο DVD που βγήκε, και σας το προτείνω ανεπυφύλακτα. Θα καταλάβετε γιατί, παρακάτω.
Πάνε τώρα 8 χρονια από την λήξη της
πρώτης δίκης, και σχεδόν 20 χρόνια από την αρχή της υπόθεσης!
Εδώ πρέπει να πώ οτι δεν είμαι άνθρωπος που τα πάει καλα με τους Greens και γενικά με την πολιτική ορθότητα. Δεν είναι οτι διαφωνώ πάντα με τις ιδέες τους, σε
μερικά μάλιστα, συμφωνώ απόλυτα, αλλά - νά - είναι αυτή η διαολεμένη η εκνευριστική στάση τους και το διδαχτικό υφάκι, που σε κάνει να θες να τους πιάσεις στις σφαλιάρες πριν καλά-καλά ανοίξουν το στόμα τους.
Με είχε καταλάβει απόλυτα ο Jack Dee όταν είπε: «I saw someone with a T-shirt that said "You smoke - I choke". So I took up smoking... It seemed like a good deal to me.»
Παλια την είχα δοκίμασει και εγώ αυτην την business του ακτιβισμού - απόπειρες οργάνωσης μέσα από φτωχοδιαμερισματάκια, άφθονες κακής ποιότητας φωτοτυπίες, μάζευε υπογραφές να δείξεις στις τοπικές αρχές, στέλνε γράμματα στους υποστηρικτές, τρίχες δηλαδή, και καθόλου δεν με εξέφραζε. Όσο για να σταθώ σε διαδήλωση-διαμαρτυρία - καλα, μη με κάνετε να γελάω. Είναι και
ΟΙ ψόφιοι οι Εγγλέζοι σε τέτοια πράγματα, εκτός πια κι αν πρόκειται για κανένα αδικημένο αρνάκι, για κλάμματα η όλη υπόθεση.
Έτσι, η θέα μιας χούφτας ψειριάριδων να στέκονται έξω από κάποιο McDonald να μοιράζουν κάτι Α4 κόλλες της πλάκας "What's wrong with McDonalds", δεν εξασφαλίζει αυτόματα δα και την συμπάθειά μου.
- Τίποτα δεν έχουν τα McDonald, κύριοι - μια χαρά διατροφή για τον μοντέρνο βλαμμένο άνθρωπο είναι! Εγώ, προσωπικά φροντίζω να τρώω εκεί τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο. Την τελευταία δεκαετία έχω φάει 10 διπλά cheeseburger, και ήταν όλα τέλεια, ένα κι ένα.
Άλλα ούτε και θα με ενοχλούσε το θέαμα - αντίθετα - θα τους εβλεπα σαν τζάμπα κράχτες, ο κόσμος θα έμπαινε στο μαγαζί μόνο και μόνο για να αποφύγει αυτούς τους μουρλούς!
Οι κκ. McDonald δεν το είδαν ακριβώς έτσι. Τόσο πολύ τους θορύβησε το θέαμα, που άρχισαν να προσλαμβάνουν ιδιωτικούς ντέτεκτιβ, και άλλους γενικούς χαφιέδες για να διεισδυσουν στις συγκεντρώσεις των "πράσινων"! Φάτε μια μούτζα κκ. McDonald. Κάποια στιγμή μάλιστα, οι χαφιέδες ήταν περισσότεροι απο τα κανονικά μέλη, και είχαν αρχίσει να καρφόνουν ο ένας τον άλλον.
Και στο τέλος, κάποιος εμπνευσμένος μαλάκας (τον οποίον ακόμα θα βαράνε, φαντάζομαι) τους λέει: - Ρε παιδιά, στην Αγγλία έχει κάτι απαρχαιωμένοους νόμους για τον λίβελο, που λένε οτι αν σούρεις κάποιον στα δικαστήρια γιατι σε δυσφήμισε, αυτός πρέπει να αποδείξει τα πάντα 100%, και εσύ δεν χρειάζεται να δείξεις ή να αποδείξεις τίποτες!
Και όχι μόνο αυτό, αλλά ειδικά στις περιπτώσεις λίβελου, ο κατηγορούμενος δεν δικαιούται ΚΑΜΜΙΑ ΥΛΙΚΗ Η ΝΟΜΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ αν είναι φτωχός, σε αντίθεση με οποιαδήποτε άλλη δικαστική υπόθεση. Αφου, λοιπον, αυτοί οι ξεβράκωτοι δεν θα έχουν legal aid, δεν τους κάνουμε μια μηνυσούλα συγυρισμένη, να αναγκαστούν να μας ζητήσουν συγνώμη, και να το χουμε και μείς για τις διαφημιστικές καμπάνιες οτι ακόμα και τα δικαστήρια αποφανθηκαν οτι το McDonalds σου κάνει καλό;
Έτσι και έγινε!
Οι περισσότεροι απ τους ακτιβιστές κώλωσαν και ζήτησαν "συγνώμη", αλλά δύο πιτσούνια, τα οποία είχαν ΠΟΛΥ περισσότερο αρχίδια από ο,τι φαινόταν πεισμάτωσαν. Πρωην ταχυδρόμος αυτός, κηπουρός αυτή. Ούτε καν ζευγαράκι δεν ήταν, να πεις οτι το είδαν οικογενειακά. Άφραγκοι, άστεγοι, ήσυχοι, αλλα παναγια μου, τί ατσάλι, αόρατο!
Τέλος πάντων, μην τα πολυλογώ, διαβάστε τα
λινκ για τις λεπτομέρειες, ή, ακόμα καλύτερα, δείτε το DVD, αλλά σε μια δίκη που κράτησε πάνω από δύο χρονια (η πιο μακρόχρονη Αγγλική δίκη!), που το McDonald
είπε οτι του στοίχισε $10 εκατομύρια δολλάρια, δηλαδή πες τριπλάσια και βάλε, οπού ο κύριος δικηγόρος τους τους έπαιρνε £2000 ημερισίως (τότε, που £2000 ήταν λεφταααά), οι δικοί σου αγνοόντας το άγχος και την υπερκόπωση, πολέμισαν μεχρι εσχάτων και νίκησαν!
Βέβαια, η τελική απόφαση δεν έλεγε ακριβώς αυτό. Το δικαστήριο παραδέχθηκε οτι τα μισά απο όσα λεγαν οι πράσινοι ήταν σωστά - και σημαντικότατα, οι ισχυρισμοί τους οτι τα McDonald ξελογιάζουν τα κουτσούβελα με τις διαφημίσεις, και οτι ενθαρυνουν τους κτηνοτρόφους να χρησημοποιούν αισχρες μεθόδους.
Βέβαια, επειδή έπρεπε να αποδείξουν
όλους τους ισχυρισμούς τους, τεχνικά έχασαν!! την δίκη, και το δικαστήριο τους διέταξε να πληρόσουν καμμια εκατοσή χιλιάδες λίρες για τα χάμπουργκερ τους. Αργότερα, το εφετείο αποφάσισε οτι είχαν δίκιο ΚΑΙ εκει που λέγαν οτι οι συνθήκες των εργαζομένων είναι απαράδεκτες, και οτι τα προϊόντα είναι ανθυγειινα. Βέβαια, τα παιδια δεν έχουν μια, και ο McDonald (καλωσύνη του) ποτέ δεν τα πίεσε να τον πληρώσουν!
Αλλα το αληθινό κόστος της δίκης, αυτη η εταιρία, που πληρώνει $2 δις τον χρόνο σε διαφημίσεις, το έμαθε την επόμενη χρονιά, οπού για πρώτη φορά στα χρονικά δεν έδειξε κέρδος.
Εμένα αυτό που μου άρεσε περισσότερο από όλα, ήταν προς το τέλος της δίκης, που οι McDonald καταλάβαιναν οτι τα πράγματα δεν πήγαιναν καθόλου καλα, και προσέφεραν κάποια ευκαιρία συμβιβασμού στα παιδιά. Των οποίων παιδιών, ευτυχώς, τους έκοβε αρκετά ωστε να φέρουν ένα κρυμμενο μαγνητόφωνο στη συνάντιση. Αξίζει να δείτε την ταινία μόνο και μόνο για να ακούσετε αυτή την συζήτηση, και να δείτε τί απίστευτες ΛΕΡΕΣ είναι οι πολυεθνικες. Και τί να πουν μετά οι κωλοκλέφτες - "Α, δεν είστε έντιμοι, κκ. ακτιβιστες, ηχογραφήσατε την ιδιωτική μας συζήτηση στα κρυφα!" ;;;;
= POETIC JUSTICE = Ποιός είπε οτι δυο άνθρωποι μόνοι τους δεν μπορούν να κάνουν τίποτα;
Helen Steel και Dave Morris, υποκλίνομαι...
Και η υπόθεση είχε συνέχεια, part II soon
.
